Ik hier?

Mijn laatste dag en nacht in Hanoi was niks an. Beetje alleenig en kon niet slapen omdat ze uitgerekend onder mijn raam natuurlijk grafstenen moesten maken. Njiiiiii, tiktiktik, tot diep in de nacht. Werd heelemaal gek, wilde zo graag slapen na twee koude nachten en een halve in de nachttrein. Uiteindelijk met mijn hoofd in de badkamer geslapen en het raam luchtdicht afgesloten met de matras, raar maar waar. Als Mceiffer het stil wil hebben dan lukt dat best. In de avond begon mijn trip naar Laos. Ik wist dat het lang kon gaan duren en was voorbereid. Paracetamol, wiskey, oordoppen, lakenzak, eten en drinken. En het was best okey. De karaoke stond niet te hard en de chauffuer reed stevig door. Wel zielig voor mijn buurvrouw, zij had er niet aan gedacht zichzelf uit te drogen voor je de bus in stapt en moest naar de wc maar de chauffeur weigerde 8 uur lang te stoppen. De grens ging redelijk snel, niet zonder het toestoppen van geld natuurlijk. Daarna ging het iets minder snel. De papieren voor de bus waren niet in orde (twee uur wachten) en verderop vond de chauffeur het nodig om twee goede banden te verwisselen. Na ja, ik voerde ondertussen en goed gesprek met de geiten in de berm en maakte Italiaanse vrienden met mijn Wiskey en eten. Het was 19:00 en na het ontbijt geen eetstop meer gehad. Die Itliaanse vrienden dumpten me vervolgens in Vientiane na het delen van een tuktuk, ze wilden een privekamer na zo'n erbarmelijke reis. Ach gut. Dus ik op zoek naar een andere kamer maar voelde me na een halfuur net zoals die bekende Maria zich overmorgen gaat voelen, overal kwam ik voor een dichte deur te staan. Vond het opeens ietsje minder leuk allemaal. Het werd al laat en daar sjouw je dan met je veel te grote backpack. Gelukkig vond ik een guesthouse dat gerund werd door twee jongens van 8 en 10 jaar oud. De pa sprak geen Engels en keek niet op van de tv. Er was nog plek in de dorm (slaapzaal) voor 1,5 dollar, not to bad. Mijn kamergenoten waren niet spraakzaam (beetje jammer) en heb heerlijk geslapen. Volgende dag direct door naar het noorden. En hier ben ik dan. In paradijs!! Vang Vien is een klein plaatsje. De hoofdstraat zit vol met guesthouses die de hele dag dvd's draaien. Iedereen ligt op kussen en doet lekker niks. We heben uitzicht op prachtige bergen en zitten aan een rivier waar lekker eten en drinken wordt geserveerd. Ik heb eindelijk mijn Daila Lama boek uit, weer de nodige backflips gemaakt vanaf een tak boven een bleu lagoon en getubd. Je laat je twee kilometer stroomopwaarts brengen en dan voer je in een trekkerband met de stroming mee. En dit duurd zes uur. Het is nameljk erg gezellig op de rivier en overal op de oever zijn barretje met een eigen speeltuin. Schommel, slingertouw en kliff jumps. Maar het leukste is dat ze je met een stok naar de kant trekken en biertjes verkopen. Super gelachen en stomdronken gingen we weer aan land. Donders mooi. Jullie allemaal fijne kerst. Ik hoop dat ik er hier niet te veel van zal merken.