Wauw
Door: Martine
11 Juli 2008 | Bolivia, Uyuni
Wauw...............Wauw............
..............................
Oh Oh ja, sorry, jullie snappen nu natuurlijk niet wat ik de afgelopen dagen heb gezien. Nou, ik zal proberen het te vertellen, maar jullie zullen het toch niet snappen, want het was zoooooo mooi, dat kan ik nooit uitleggen.
Vanuit Potosi hebben we om 12:00 de bus genomen naar Uyuni. Na ja, we hebben gewoon wat geprobeerd in het Spaans en na lang wachten en heen en weer lopen zijn we wonder boven wonder in de goed bus gestapt.
Wat volgde was een 6 uur durende busrit over een onverharde weg vol gaten. Wij zaten natuurlijk achterin gepropt tussen de Boliviaantjes. Naaast mij zat een lief gerimpeld opaatje die ik de hele weg dropjes heb gevoerd. Men wat een rit, geweldig mooi en we vlogen alle kanten op. We hebben de hele rit uit het raam gekeken, we zagen lamaas, catussen, diepe rode canoyons, hoge bergen en vooral veel veel wildernis.
We reden steeds verder van de bewoonde wereld vandaan. Ik vond het eigenlijk een beetje eng worden, zoo ver van alles vandaan was ik nog nooit geweest.
Tegen 6 uur toewn het begon te schemeren kwamen we aan in Uyuni, oei oei, wat een spookstad. Het waaide dus het stadje was verdwenen in een groto stofwolk. Ik had het gevoel of ik terug in de tijd was beland. Oppeens kreeg ik last van heimwee, wat doe ik hier? O ja, trip boeken naar de zoutvlaktes. We zijn het eerste best reisbureuatje binnen gelopen en hebben een driedaagse tocht per jeep over de zoutvlaktes geboekt.
De volgende ochtend ontmoeten we Clamentine (19) en Jack (21), zij gingen ook met ons mee. Clamentine had hoogteziekte en stapte zo ziek als een hond in. Ik vond het ook meer een indoorgirl met haar lowhip spijkerbroek en ongelooflijk decadente (maar wel gave) muts op.
Latyer stapte nog het pasgetrouwde italiaanse stel Francesco en Clare in. Met ons zessen en de chauffeur en de kokkin in de Toyota landcruiser gepropt gingen we op weg.
Na en bezoek aan de begraafplaats voor oude locomotieven zetten we koers naar de grootste zoutvlakte ter wereld. En die was inderdaad erg wit en groot. Zoon uitgestrekte vlakte heb ik nog nooit gezien. We reden en reden tot er geen einde aan kwam. We kregen lunch bij een eiland vol cactussen. Wauw, vanaf
het eiland leek het alsof we op een grote bevroren zee uitkeken. De lunch was heerlijk en ondertusen werd het steeds gezelliger. Die jack en clamentine waren echt eenb stel chaoten die niet echt voorbereid op reis waren en trouwens de hele trip ziek zwak misselijk waren. De italiaanse clare had volgens mij liever haar huwelijksreis op de bahamaas gevierd, hahaha, ze vond het allemaal maar primitief.
Aan het einde van de middag verlieten we de zoutvlakte en sliepen in een hut helemaal gemaakt van zout. Overal lag zout op de grond en de bedden waren ook van zout. Het was er wel heeel koud maar gelukkig was mijn slaapzak warm genoeg.
De volgende dag hebben we het ene na het andere geweldige uitzicht gezien. Meren in alle kleuren, vulkanen, enorm uitgestrekte landschappen. Mijn mond viel telkens open, het leek alsof we op en andere planeet waren. De chauffeur Rene reed trouwens tussen e stops stevig door, natuurlijk was ook hier geen asvalt te bekennen door we knalden flink door de jeep. Vooral als je achterin zat was je niet blij. Ik kon namelijk niet een rechtop zitten. Die avond was de overnachting iets primitiever, geen stromend water maar een bak water waarvan je eerst het ijs kapot moest slaan om je te wassen. Ja huh, dan was ik me maar niet. Ook de wc was natuurlijk buiten. Ik vond het allemaal supermooi zo in die wildernis.
De volgend ochtend om 5 uur uit bed om de geisers in het donker te kunnen zien, en dat was koud!!!!
Maar wel gaaf, overal om me heen kwam stoon uit de grond of borrelde de modder omhoog. De laatste dag was veel rijden om terug te komen in Uyuni. Daar kwamen we om 6 uur aan, even wat eten en toen direct met de nachtbus naar La Paz. Vanmorgen kwamen we hier om 6 uur aan. Morgen vertrekken we voor de driedaagse bekliming van de Huyana Potosi.
Zo, dit was wel een heel beknopt verhaal maar ik ben moe en wil naar bedje toe. Ik hoop dat jullie de fotoos kunnen bekijken, die vertellen veel meer.
..............................
Oh Oh ja, sorry, jullie snappen nu natuurlijk niet wat ik de afgelopen dagen heb gezien. Nou, ik zal proberen het te vertellen, maar jullie zullen het toch niet snappen, want het was zoooooo mooi, dat kan ik nooit uitleggen.
Vanuit Potosi hebben we om 12:00 de bus genomen naar Uyuni. Na ja, we hebben gewoon wat geprobeerd in het Spaans en na lang wachten en heen en weer lopen zijn we wonder boven wonder in de goed bus gestapt.
Wat volgde was een 6 uur durende busrit over een onverharde weg vol gaten. Wij zaten natuurlijk achterin gepropt tussen de Boliviaantjes. Naaast mij zat een lief gerimpeld opaatje die ik de hele weg dropjes heb gevoerd. Men wat een rit, geweldig mooi en we vlogen alle kanten op. We hebben de hele rit uit het raam gekeken, we zagen lamaas, catussen, diepe rode canoyons, hoge bergen en vooral veel veel wildernis.
We reden steeds verder van de bewoonde wereld vandaan. Ik vond het eigenlijk een beetje eng worden, zoo ver van alles vandaan was ik nog nooit geweest.
Tegen 6 uur toewn het begon te schemeren kwamen we aan in Uyuni, oei oei, wat een spookstad. Het waaide dus het stadje was verdwenen in een groto stofwolk. Ik had het gevoel of ik terug in de tijd was beland. Oppeens kreeg ik last van heimwee, wat doe ik hier? O ja, trip boeken naar de zoutvlaktes. We zijn het eerste best reisbureuatje binnen gelopen en hebben een driedaagse tocht per jeep over de zoutvlaktes geboekt.
De volgende ochtend ontmoeten we Clamentine (19) en Jack (21), zij gingen ook met ons mee. Clamentine had hoogteziekte en stapte zo ziek als een hond in. Ik vond het ook meer een indoorgirl met haar lowhip spijkerbroek en ongelooflijk decadente (maar wel gave) muts op.
Latyer stapte nog het pasgetrouwde italiaanse stel Francesco en Clare in. Met ons zessen en de chauffeur en de kokkin in de Toyota landcruiser gepropt gingen we op weg.
Na en bezoek aan de begraafplaats voor oude locomotieven zetten we koers naar de grootste zoutvlakte ter wereld. En die was inderdaad erg wit en groot. Zoon uitgestrekte vlakte heb ik nog nooit gezien. We reden en reden tot er geen einde aan kwam. We kregen lunch bij een eiland vol cactussen. Wauw, vanaf
het eiland leek het alsof we op een grote bevroren zee uitkeken. De lunch was heerlijk en ondertusen werd het steeds gezelliger. Die jack en clamentine waren echt eenb stel chaoten die niet echt voorbereid op reis waren en trouwens de hele trip ziek zwak misselijk waren. De italiaanse clare had volgens mij liever haar huwelijksreis op de bahamaas gevierd, hahaha, ze vond het allemaal maar primitief.
Aan het einde van de middag verlieten we de zoutvlakte en sliepen in een hut helemaal gemaakt van zout. Overal lag zout op de grond en de bedden waren ook van zout. Het was er wel heeel koud maar gelukkig was mijn slaapzak warm genoeg.
De volgende dag hebben we het ene na het andere geweldige uitzicht gezien. Meren in alle kleuren, vulkanen, enorm uitgestrekte landschappen. Mijn mond viel telkens open, het leek alsof we op en andere planeet waren. De chauffeur Rene reed trouwens tussen e stops stevig door, natuurlijk was ook hier geen asvalt te bekennen door we knalden flink door de jeep. Vooral als je achterin zat was je niet blij. Ik kon namelijk niet een rechtop zitten. Die avond was de overnachting iets primitiever, geen stromend water maar een bak water waarvan je eerst het ijs kapot moest slaan om je te wassen. Ja huh, dan was ik me maar niet. Ook de wc was natuurlijk buiten. Ik vond het allemaal supermooi zo in die wildernis.
De volgend ochtend om 5 uur uit bed om de geisers in het donker te kunnen zien, en dat was koud!!!!
Maar wel gaaf, overal om me heen kwam stoon uit de grond of borrelde de modder omhoog. De laatste dag was veel rijden om terug te komen in Uyuni. Daar kwamen we om 6 uur aan, even wat eten en toen direct met de nachtbus naar La Paz. Vanmorgen kwamen we hier om 6 uur aan. Morgen vertrekken we voor de driedaagse bekliming van de Huyana Potosi.
Zo, dit was wel een heel beknopt verhaal maar ik ben moe en wil naar bedje toe. Ik hoop dat jullie de fotoos kunnen bekijken, die vertellen veel meer.
-
12 Juli 2008 - 10:59
Hanny:
Fraai verslag van Martine; mooie herkenbare foto's ook, herkende o.a. Colchani van de zoutwinning. In La Paz nu, als het lukt even biefstuk gaan eten bovenin hotel El Presidente, goed betaalbaar, errgg lekker met rode Chileense Merlot en breng de groetjes maar over aan Remualdo, als die oudere ober er nog werkt! Als het lukt is ook een excursie naar Tiwanaco, de oude Incastad de moeite waard. Gaan jullie ook nog naar Copacabana aan het Titicacameer? Moest zelf mijn reis naar Java en Bali annuleren, wegens een verstuikte enkel... Dus geniet dubbelop van jullie reisverslag! Groet'n van Hanny. -
12 Juli 2008 - 11:01
Joyciepois:
Wauw!
Hoe kom je toch altijd op van die vreemde ideeen? Echt gaaf hoor! Wel fijn dat je nog wat europeanen tegenkomt en niet alleen maar van die rare holbewoners...
Maarre, is het daar koud ofzo? Hoe warm is het daar?
Liefs uit Ollie -
12 Juli 2008 - 11:06
Geek:
Super gave zoutvlakte Tinus..En die muts van die Clementine is inderdaad errrrugg cool hahah. Keep enjoying and rocking those dust roads :-) XXX -
12 Juli 2008 - 11:54
Janneke:
Ha Martine,
Je hebt het weer super naar je zin, zo te lezen!! Wat een foto's en wat een verhalen. Geniet ervan. Ik blijf je verhalen in ieder geval volgen!!!
Liefs Janneke -
12 Juli 2008 - 17:16
Onzekere Ziel:
Hallo Hanny,
Ik maak graag even gebruik van deze site om jouw wat te vragen. Ik weet dat dit geen Chatbox is maar dit is wel een leuke mogelijkheid om jou even wat te vragen.
Ik woon zelf in Hellendoorn en heb een aantal vragen aan jou.
Wat zijn de leukste attracties in het avonturenpark? Is de Riooalrat er nog en zo ja is die wel veilig genoeg?
Vorige week heb ik vernomen dat de wildwaterbaan lek was en dat de man met de kitspuit niet erg naukeurig is geweest met het dichtkitten! Kan ik toch gebruik maken van deze attractie?
Ik wil ook graag gebruik maken van de hamburgertent op het park, maar vraag me af of er ook een biefstukgigant op het terrein aanwezig is.
Als dit laatste een feit is waar moet ik dan uit kiezen; medium, well done or raw?
Ik moet nu stoppen want de auto staat al een tijdje stationair te draaien en mijn kinderen willen nu weg.
Laat je me even weten wat ik moet doen?
Ik kan onderweg internet ontvangen in de auto dus laat het me maar even weten.
Groeten,
REMULADO -
12 Juli 2008 - 19:16
Albert En Gerrie:
We hebben je verslag gelezen en je fotös gezien.Allemal heel mooi en indrukwekkend, je zou niet zeggen dat je op winter vacantie bent. Je ziet er uit als een eskimo. Geniet van je volgende drie daagse. Liefs Albert en Gerrie -
13 Juli 2008 - 09:40
Lars En Kitty:
Ha Martine en Benno
Wat ziet dat er allemaal gaaf uit!!! Wij worden wel jaloers, echt gaaf.
Hier in Italie is het ooook leuk, lekker warm en relaxed vanmiddag gaan we naar Florence.
Groetjes en goed utkiek,n!! -
15 Juli 2008 - 10:50
Oscar En Marjon:
he lieve tinus, wat te gek allemaal zeg, dat kun je idd niet allemaal beschrijven maar gewoon zie en meemaken, wat leuk dat je belde, maar ik baalde dat ik er weer is niet was!!jammer hoor.geniet er nog ffies van en op naar de volgende trip, de afdaling zei oscar??doe maar voorzichtig, groeten aan benno!!dikke kus ons 4-tjes!!! -
15 Juli 2008 - 11:17
Lars En Kitty:
Ha Tientje,
Heb je nu ook het laatste gedeelte van het smsje gekregen of alleen het eerste gedeelte drie keer?
Wel gaaf een berg van 6088 echt hoog!!! Had je geen last van je organen en je hoofd? En heeft Benno geen last van hoogteziekte?
Ik heb trouwens je I-Pod, Rob heeft hem gevonden, erg interessante muziekkeuze, van Charly Lownoise via Boudewijn de Groot naar Guus Meeuwis, hihihi.
Nou nog veel plezier en bel deze week maar een keer!!
Muchos Besos van je hermana grande ..en Lars uit Italie en de groetjes aan Benno -
15 Juli 2008 - 21:34
M. De Pije:
Zo zo nu heb je alweer een wereldwonder gezien.
Wat zul je daar een ontzettende dorst krijgen met al dat zout om je heen ha ha ha ha ha ha ha ha. Ik hoorde van ons Marjon dat je vandaag die atb afdaling gaat doen. Nou heel vel succes en tot onderaan.
Marije
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
