Daar heb je flipper!

Wauw, dit was weer eens geweldige week.

Ik ging dus op weg naar de langste swingbridge van Nieuw Zeeland en om daar te komen moesten we door een canyon rijden, geweldige rotsen aan weerszijden en mooi weer. Ik stopte om ff wat thee te drinken en kwam aan de kletsepets met een Nieuw Zeelands echtpaartje, ik eindigde met een maag vol "homemade cookies".

De swingbridge was wel aardig maar je kon er ook goudzoeken en da was lachen, ik vond samen met een stel Schotten een heeeel klein stukje.

Daarna richting het Abel Tasman National park, jaja, daar zette onze eigen Abeltje in 1647 als eerste Europeaan voet aan land.
Maar onderweg zag ik een afslag "mooi meertje" ach ja, we hebben de tijd dus weer eens ff lekker D touren. Wauw, het was zooo moooi, helemaal perfect en muis en muis stil, alleen de vogeltjes maakten geluid. Het water was glashelder en de witte bergen op de achtergrond weerspiegelden in het water. Daar heb ik weer een heel eind gelopen, het was heet! Maar ik eindigde op een mooi uitzichtpunt ver boven het meer.

Die avond kwam ik in het Abel Tasman aan en de volgende morgen wilde ik de 3 daagse track langs de stranden gaan lopen. Maar het was vet bewolkt en de stranden staan bekend om de sprookjes achtige blauw groene reflectie van het water in de zon. Eeehm, dan rij ik maar een beetje rond, naar de zon of zo. En verrek, Hippie kreeg het nog voor elkaar ook. We reden hoger en hoger en OPPEENS, daar was de zon, precies op het topje van de berg, ik parkeerde Hippie en ging aan de wandel, heerlijk, ondertussen keek ik neer op een dik wolkendek. Aan het einde van de dag reed ik aan de andere kant naar beneden en daar wast ook mooi weer, heb toen een geweldige zonsondergang gezien op het strand "Golden Bay".

De volgende dag reed ik met Hippie over een zand/grint weggetje door een regenwoud, dieper en dieper. Soms is dat best wel eng, als er nu iets gebeurd, maar wat een avontuur, voelde me net Abel op wielen. Ik kwam uit bij het mooiste strand wat ik ooit heb gezien en dat zou ik die dag nog vaker denken. De kleur van het zand is echt goud en het water zooo helder en er was niemand. En zooo stil. Heb toen een heel eind gelopen. De track gaat door het regenwoud terwijl je neer kijkt op een blauwe zee, wanneer je langs een baai komt loop je lekker over het strand. Een geweldige afwisseling. Twee dagen later ging ik met een watertaxi een eind omhoog en liep toen terug.

Na een paar daagjes moest ik het paradijsje toch verlaten want ik heb meer plannen. Op aanraden van een ervaren Nieuw Zeeland ganger Geeke ben ik naar Kaikoura gereden om een dolfijen tripje te boeken. Dicht bij de kust van Kaikoura komen twee hele diepe canyons van 800 meter diepte bij elkaar. Hier botsen dan twee zeestromen wat er voor zorgt dat er voedselrijk water naar de oppervlakte wordt gestuwd, wat heeel veel dolfijnen en walvissen aantrekt. "DE" plek op de wereld om deze dieren dus te zien en met de dolfijnen kan je zelfs zwemmen, dat wil ik!
Die ochtend moesten we eerst een enorm wetsuit aantrekken, men wat zat dat ding strak, compleet met sokken,muts en handschoenen. Tijdens de briefing werden we onderbroken en moesten snel de boot op omdat ze een groep dolfijnen hadden gespot die richting het zuiden zwommen. YIHAA. Ik werd helemaal zenuwachtig. Er werden ons tips gegeven hoe je de dolfijen kon lokken door te duiken en rondjes te zwemmen. WIJ moesten de dolfijnen vermaken. Er was niks geen zekerheid dat ze met ons wilden zwemmen want ze zijn compleet wild. Ze worden ook niet gelokt of zo, we worden gewoon midden in de groep gedropt.

Ja, daar zijn ze! En voor ons zwom een kudde van 400 dolfijen! Wauw, de boot haalde ze in en wij gingen te water. Aaaahhh, koud, aaahh en dolfijn, bwrlbrr zout water. Ik was daar half aan het verdrinken maar vond na een minuut mijn snorkel en keek. Wauw, ik zag door de dolfijnen het water niet meer, gaaaf!En het werkte, ik maakte oogcontact met een dolfijn en samen zwommen we rondjes. Als ik naar benden dook ging ie mee. En dan moest ie weer door en kwamen de volgende drie...honderd. We moesten ook geluidje maken omdat ze reageren op geluid, maar da was niet zo moeilijk. Ik schreeuwde constant van opwinding, wat gaaf wat gaaf.

Toen gingen we weer op de boot en werden weer voor de groep gedropt, en daar gingen we weer. De derde keer wilden ze niet meer spelen maar zwommen gewoon voorbij. Ook appart, lig je in het water en komen 400 dolfijnen links en rechts langs je heen knallen. Wat een ervaring.

Ik ga nu naar het Noord eiland waar ik over een paar daagjes Janet weer zie. Met haar heb ik manderijnen geplukt in KeriKeri, gezellug!

Groetjes uit het land waar je bierflesje gewoon kan open draaien met de hand.