Only the lonely op avontuur in Noord Laos

Ben weer terug in de bewoonde wereld de Luang Prabang heet na mijn zwerftocht door Noord Laos. Nadat ik mijn vorige bericht had verstuurd heb ik een mountainbike gehuurd. De eerste in Azie met een verstelbaar zadel, heerlijk. Heb dorpjes bezocht, door rijsvelden en heuvels gefiets. Toen ik water dronk bij een rivier kwam een mannetje naar mij toe en vroeg of ik zijn huis wilde zien. Tuurlijk, tien minuten later zat ik samen met zijn familie zijn Englse lesjes voor te lezen uit zijn studieboek. Die avond samen gegeten. De volgende dag ben ik chagerijnig op de bus gestapt naar Oudom Xai omdat de trek weer niet doorging. Jeemig wat was ik chagerijnig, heb zelfs een half uur met mijn zware tas rondgesjouwd omdat ik weigerde 3,5 dollar voor een kamer te betalen, op zoek naar iets beters, slaat natuurlijk nergens op. Gelukkig werd ik opgevrolijkt door een stel monnikken toen ik op de plaatselijke tempelberg mijn dagboek zat te schrijven. Heb super lang met die luitjes zitten ouwehoeren. Volgende dag lange busrit naar het uiterste Noorden van Laos, Phongsaly. Weet eigenlijk niet waarom. Hier merk je dat de Chines invloed toeneemt. Dat betekend overal knetterharde karaoke en gerochel en gespuug. Superranzig, die lui rochelen om de 5 minuten, gggggggsspphh,ze houden geen keel meer over. Na een rit van 9 uur waarna je helemaal galisch bent van het keiharde gejengel wat ze hier muziek noemen kwamen we aan in spookstad Phongsaly. Met mij was er nog een toerist in de bus, een Koreaans meisje. Samen zijn we op zoek gegaan naar een kamer. Ze zei bijna niks en dit is wel de vreemdste kamergenoot die ik tot nu toe heb gehad. We zaten in de middle of nowhere, waar mensen rochelen, boeren en spuugen en zei ging zich uitgebreid opmaken. Dat doej toch nie! Ik ging op zoek naar andere toeristen in het dorp om een trekking te boeken, maar er waren geen toeristen. Anton aus Korea (zo heette ze) ging de volgende dag een school bezoeken, ja leuk. Ik loop liever tegen een berg op of zo. Ben naar de markt gegaan, heb kleefrijst (kan je met je handen eten),groente en vlees gekocht. Ben toen aan de wandel gegaan door de bergen en gepicknickt. Super mooie natuur. Die avond kwam Anton om 23:00 half dronken de kamer binnen, ze wilde alvast mijn deel van het geld voor de kamer omdat zei de volgende dag zou betalen. Goed, heb ik haar gegeven en weg was ze, ze ging naar een andere kamer. Tjo! Raar kind.
Volgende morgen moest ik er vroeg uit maar dat is geen probleem, om 6:00 zit je recht op in bed door de radio die overal in het dorp door de speakers knalt. Communistische propaganda op een heeeel irritante monotone toon. Die lui zijn echt gek, je hebt het idee dat je in een soort kamp zit. Ik wilde die dag met de boot over de Nam Ou richting het zuiden. Dit betekende dat ik een soort van transport moest vinden dat mij voor 8:00 naar het dorpje Hat Sa zou brengen. Ik vroeg in het centrum met handen en voeten hoe laat er iemand richting Hat Sa zou vertrekken. Ze spreken hier geen Engels.Ik kreeg 8 vingers als antwoord. Da was natuurlijk veel te laat. Hij merkte dat ik haast had en hield de meest verrotte truck aan die in Laos rond rijd. In dit gedeelte van het land is het normaal om tegen betaling met trucks mee te rijden. Dus ik stapte in. Maar toen het tankstation dicht was ging hij de verkeerde kant op, hij moest olie bijvullen en deed daar een half uur over. Ik zat ondertussen donders te stressen om mijn boot. Toen we eindelijk op weg waren werden we opgehouden bij een bullshit provincie grens. Mannetjes in uniform gingen irritant lopen doen maakten me erg chagerijnig. Hij wilde ook mijn paspoort zien. Ik vertelde hem dat hij de grootste kneus was die ik in Laos had ontmoet, hij verstond me niet, mischien maar goed ook. We haalden het naar Hat Sa, een wonder met die rammelbak over een zandweg met kuilen van halve meter diep. Er ging nog een boot om 10:00, en het werd een hele mooie tocht. Dwars door onherbergzame gebieden waar je 6 uur lang stroomafwaarts vaart en geen weg tegenkomt. Wel totaal geissoleerde dorpjes waar buffels grasen en mensen zich wassen in de rivier. Echt terug in de tijd. Die nacht geslapen in een klein dorpje waar mijn badkamer betegeld was met porno. Volgende dag verder stroomafwaarts. In Nong Kiaw kon ik samen met een Zwitsers echtpaar, Hans en Marian met een pick-up mee zodat we die dag Luang Prabang nog zouden halen. Met ons nog veel meer mensen, rijst, sinasappels,kippen en geroosterde ratten die te koop werden aangeboden. Het werd alweer aardig krap en ik besloot achter op te gaan staan. Heerlijk, de wind in je haren genoeg ruimte en geweldig uitzicht. Onderweg stopten we vele malen voor het laden en lossen van goederen mensen. Ik genoot van het uitzicht in de bergen, zon, rijstvelden, kleinedorpjes en zag iemand in de berm liggen slapen onder een knipperende scooter.... Shit, het duurde een paar seconden voordat ik realiseerde wat ik had gezien. Er lag iemand gewond in de berm onder een skooter. Ik begon als een gek op het dak te meppen. Pas na 50 meter stopten we. Ik rende terug en vond een vrouw die onder het bloed in het prikkeldraad lag, half onder de scooter. Ze was in shock en ik wist niet goed wat te doen. In Laos bel je zeg maar niet ff een ambulance. Maar ze kon praten en bewegen dus haalden we haar onder de scooter vandaan. Ze kon met een andere pick-up mee en de scooter werd bij ons opgebonden. Ze werd naar haar huis gebracht, toen ze uitstapte werd ze niet goed vast gehouden en viel ze op de grond. Het vuil zat al in de veel te grote open wond op haar hand. Ze begon te schreeuwen en huilen en schoppen. Heel naar allemaal, ze moest echt naar een dokter maar het gaat hier allemaal net iets anders. Ik voelde me een beetje machteloos maar er was niks wat ik kon doen. Door al die vertaging kwamen we in het donker aan in Luang Prabang. Hans en Marian vonden een hotel, er was nog maar een kamer maar ze bleven bij me tot ik ook iets had gevonden, heel lief. Het werd een soort aangebouwd schuurtje voor 3,5 dollar, best. Morgen ga ik weer naar paradijselijk Vang Vien. Ik hoop dat ik nu ook de foto\'s van de Gibbon Expeditie kan plaatsen.