krr...blieb..zoef..terug op aarde

Jaja, daar waren we weer.
Oppeens vroeger dan verwacht. Benno en ik regelen ook altijd alles zooo goed en denken alles mooi door. Zo zaten we in het vliegtuig naar Kengtung. We mochten daar namelijk niet over land reizen in verband met rebbellen. Van Kentung wilden we over land naar de Thaise grens reizen. Wat veel geld zou kosten i.v.m. dure vergunningen bij politiecheckposten in dat nog steeds gevaarlijke gebied. De landing werd ingezet. Krrr, we will be anding in Tachilek. Huh? Ligt dat iet op de grens met Thailand? Ja! Das dus veel makkelijker. We hadden een ground time van 10 minuten en zouden dan door vliegen naar Kengtung, maar dat wilden we oppeens niet meer. Wij dat vliegtuig uit en proberen onze bagage mee te krijgen. Maar dat ging niet zo makkelijk, die lui op dat vliegveldje snapten er niks van. Stewerdesjes ongerust. (Leuke) Piloot (in mooi pak) er bij en we kregen het voor elkaar. Onze bagage werd eruit gevist en daar stonden we met onze rugzak op de landingsbaan, hahaha, superlachen. Een uurtje later liepen we de grens over. We huurden een krakkemikkeg bungalowtje voor dire euro. Tot 03:00 lekker geslapen maar toen... kukkelekuuuurr

Aaahh, shit, ik kap met deze computer, verbinding valt steeds weg. Zoek morgen wel een ander cafe op. Check dan maar voor mijn Birma verhaal wat net helemaal verdwenen is, aarrgh, FRUSTRATIE!

We zitten nu in Chang Rai te wachten op de bus naar Chang Mai.
Die nacht hebben we dus vanaf 03:00 wakker gelegen omdat ons hutje midden in een kippenhok stond. Om beurten gingen we naar buiten om stenen te gooien. Dan was het ff 5 minuten stil.
Die dag met de brakke kop een brommertje gehuurd en het gebied van 'de gouden driehoek' verkend. Dit gebied op de grenzen van Birma, Thailand en Laos staat wereldwijd bekend om de opuimsmokkel die door de bergvolkeren in de jungle wordt verbouwd. De opium is zijn gewicht in goud waard. Leuk tuffen daar in de bergen en geweldige uitzichten. Maar we kregen het weer voor elkaar hoor. We moesten stoppen bij een politiecheckpost. We reden op de grensweg tussen Birma en Thailand. Maar na een paspoortcheck mochten we weer door.
Aan beide kanten scheen het te stikken van de opiumvelden.

Maar ik zou nog wat over birma vertellen. dat was een geweldige ervaring, maar wel moeilijk uit te leggen hoor. We waren in zo'n andere wereld, zo moeten ze 100 jaar geleden in Nederland ok hebben geleefd. De mensen hebben bijv. geen auto, en als je een brommer hebt ben je superstoer en rijk. Maar vervoer voor korte afstanden gebeurde met paard en wagen of ossekar. Wel rijden er veel pick-up trucks en vrachtwagen die goederen vervoeren. Onderweg nemen ze dan mensen mee en betaal je 50 cent of zo. Soms zagen we toeristen maar die reisden met een taxi of vliegtuig want met die pick-ups weet je natuurlijk nooit waar of wanneer je aankomt. Maar dat vonden we juist mooi, die tempels blijven echt wel staan en interresseerde ons eigenlijk ook niet zo (ooh cultuurbarbaren). Op deze manier konden we mooi het lokale leven bekijken. Je stopt in dorpjes en gaat gezellig met de mensen thee drinken. Jammer dat we nooit met ze konden praten wat Engels konden ze niet. Alleen maar vriendelijk lachen.

Af en toe was ik het ook helemaal zat hoor. Zaten we weer in zo'n gat te kijken. Iedereen staat je aan te gapen en je hebt geen idee welke kant je op moet. Dan pakte we het compas erbij, vonden zo de weg die de goede kant op ging en liepen die kant gewoon op. Soms duurde het een uur voordat er een pick-up voorbij kwam waar we met mee konden.

Ik zal wel ff een bladzij uit mijn dagbek neertikken, danheb je een beetje een idee wat we deden:
12-10-05
Vandaag wilden we een brommer huren om nar het inle lake te rijden. We hadden gisteren een brommer geregeld voor 10.000 kyat maar toen we die wilden ophalen ging het verhaal niet meer door. Zijn vader had het ding nodig voor de markt. Lekker afspraken maken met die Birmezen. We besloten toen een eind te gaan wandelen langs de weg waarover we gisteren ok ij het donker Kalaw zijn binnengekomen. En dat was mooi, we hebben een heeel eind gelopen in de brandende zon. Er reden veel trucks en bussen voorbij. edereen lacht en zwaait. We kregen zelfs van een taekhoutoverbeladen truck twee manderijnen. Er werd veel aan de weg gewerkt die eigenlijk niet veel meer was. Het gaat allemaal nog met de hand en er werken veel vrouwen. Het teer wordt gesmolten boven een vuurtje en met een gieter over de weg gegoten. Iemand anders vult het dan met stenen. We hebben een tijd in de goot zitten uitrusten. Verderop zaten een vrouw, oma en heel klein kindje. Zij sjouwden zware manden omhoog. Later hebben we in een dorpje (na ja, het waren een paar hutjes) wat gedronken. In de ruimte waren ze een soort biljarspel aan het spelen op een houten bord met schijfjes. Die mensen doen vaak echt de hele dag niks. Wel leuk om daar dan zo tussen te zitten. Ze gaan gewoon door met waar ze mee bezig zijn...... blablabla. Het was weer een enerverende dag.

Jammer dat ik geen foto's kan plaatsen hier, komt bij mijn volgende bericht. We hopen vannacht een nachttrein richting Bangkok te kunnen pakken, dan nog een paar watervalletjes en tempels bekijken en dan nog een weekje strand. Over 2 weekjes ben ik weer thuis. Dan kom je maar mooi langs op 1 nov voor veel stoere verhalen foto's en biertjes.

Kus Tinus