Motorrijden, protesten, raften en kotsen!

Nadat ik ik mijn laatste verhaal had geschreven kwam ik Stefhan al snel op straat tegen. Hij had al die tijd maar een dag achter mij gelopen. Ook Ada en Arnold waren inmiddels gearriveerd en samen eindigden we gezellig op het terras.
Pokhara is echt een super gezellig stadje aan een groot meer. Stephan en ik huurden voor 3 euro een bootje roeiden het water op. Beetje zwemmen en zwaaien naar de Nepalesen die ons natuurlijk weer massaal aanstaarden.
Dit was echt vakantie, lekker weertje, beetje relaxen, wat bezielde me eigenlijk om drie weken een beetje primitief door de bergen te lopen? De hotelkamer met tv was ook een verademing. 's avonds beetje stappen maar nog niet te veel bier, ik was namelijk beetje ziek geweest de laatste dagen van de trek. Dat was geen pretje, aan de dunne in de jungle. Oef, dan belandde ik weer achter een boom en zag de Himalaya om me heen draaien.

De laatste dag huurde ik een motor en cruiste een beetje rond met Stephan achter op. Hahaha, al die Nepaleesjes kijken. De motor was maar 125 cc, dus niet echt zwaar. Alleen waren er meerdere factoren die het rijden af en toe iets moeilijker maakten. Ten eerste een 85 kilo wegende Duitser achterop. Ten tweede al die koeien en waterbuffels die onverwacht de weg oversteken. Haha, dan zien ze je aankomen, kijken je aan en lopen er vervolgens voor. Ten derde waren de Nepalesen dat weekend boos. De benzineprijzen waren namelijk van 65 roepie naar 80 roepie gegaan. En uit protest blokkeerden ze overal de kruispunten met dikke keien die ze gewoon uit het dichtsbijzijnde muurtje haalden. Midden op het kruispunt brandden autobanden. Gelukkig kon ik met de motor redelijk overal omheen rijden. Echt mooi werk, motorrijden, denk dat ik met al die speciale verrichtingen inmiddels wel een keer examen kan gaan doen in Nederland.

Zondag nam ik de bus richting Katmandu om halverwege drie uur de gaan raften. Ik belandde samen met twee spaanse meisje en twee gidsen in een raft. Was best cool, paar goeie rappids maar verder niet echt spectaculair. Na afloop kregen we een vaag noodlesoepje en namen we de bus naar Katmandu. De chauffeur had haast en reed echt knetterhard. Ik snap niet hoe het kan maar ze halen gewoon met 80 km/h voor een bocht in. Ik zat achterin en de chinees die naast me zat vloog af en toe letterlijk tegen het plafon aan omdat we over een drempel reden zonder af te remmen. Ze gilde het echt uit, hahaha, mijn knieen zaten gelukkig hartsikke klem tegen de stoel voor me. De reis ging redelijk voorspoedig tot dat we in de file kwamen voor Katmandu, ook hier was de weg de hele dag afgesloten geweest met brandende autobanden en keien en daarvoor waren we nu aan het wachten. Ik begon echt misselijk te worden van die uitlaten, die stank was ik niet meer gewend na drie weken Himalaya. Drie uur later dan gepland kwam ik in Katmandu aan, ging weer naar mijn kamertje en sprong lekker onder de douche (die vervolgens afbrak).

Bassu (mijn gids) stond een uurtje later al voor de deur om mij mee te nemen naar zijn lokale singing bar. Een soort party center waar constant 10 zangers op het podium Nepalese liedjes staan te bleren. Je kan verzoeknummers indienen en vervolgens mee zingen door de microfoon. Bassu had me al drie weken lang aan de kop gezeurd over zijn favoriete vermaak en ik had beloofd dat ik een keer mee zou gaan. Ik voelde me alleen knetter beroerd maar ja, beloofd is beloofd. mijn oren deden direct bij binnenkomst al pijn, aaahh, wat een schel gebler. Ik werd er draaierig van. Bij elke stemverheffing voelde ik mijn maaginhoud en stukje verder omhoog kruipen. Na twee uur vond ik dat ik beleefd genoeg was geweest en bracht Bassu me naar mijn hotelkamer. Jek, de volgende 24 uur bracht ik vervolgens op mijn kamer en in de badkamer door. Oef, wat was ik beroerd. Jammer want we zouden nog op de moter naar een Everest viewpoint gaan, dit ging dus niet door.

Vandaag voel ik me weer goed en vertrek om 17:00 naar het vliegveld en vlieg om 20:00 naar huis! Tot gauw, dan gaan we lekker een boterham met kaas eten.